بیهوده می خارانم
زخم من چرک نخواهد کرد

بیداد نمی کندم سیگار های نکشیده
زار می زنند
و معده ام پر است از سخنان بلعیده شده ی خویشم
من چگونه به تو راه خواهم یافت
در این تاریکای بطن ورقلمبیده ام
من هوسم را تو ای