می گویم
من دوباره را در باره ی بوران در کوه می کوبد
صورت من خشک از یخ
یخ سرما پوشیده تارش یک احمق
من با تن آواره ی گردن در گردنه چرخش سر
من را تو
تو تو تو
حلقه بساز از دودم
دیوار مرا دارد بشکن
من دورم تا را دیوارم خون شد از ضربه ی سر
من را اردنگی یقه بگیرم خانه کسی
تنهایی
راهم ده
من خنگم