نگاه من، چشم کلاغ خسته ای است
که در است ها و بود ها
به دنبال شاید باید های نخواهد بود
پر هایش را با منقار ِ زمانی به قار ِ حالا بسته ی خود
دانه دانه کنده است
و الآن برهنه و زشت در برابر سنگ های ساعت
دلنگ دلنگ
پرپر هم نمی زند