بوتیماران*

پستان های نمکسود زمان را
(تا به اینک)
آنک منظر جاده ای سنگ گونه
با درختی سفید بن و دود آگین
ما را به شهوت تندی گردن می بُرند
و سوسمار اره به پشت به چشمان کج و معوج
نرمای شکمش را گرم می کند به تن سنگ
(و ما سنگ)

بیایید
بیایید کنار صحبتتان آرامش است
با سرنگ باران در رگ ما
ای هر آنچه ها ی نمی دانیم
چه ما
بوتیماران خویش را خوردیم

* بوتیمار: نام مرغي است که او را غمخورک نيز گويند و او پيوسته در کنار آب نشيند و از غم آنکه مبادا آب کم شود با وجود تشنگي آب نخورد به همين سبب بوتيمار گويند يعني صاحب غمخواري . گوشتش بيخوابي آورد و مقوي حافظه باشد و ذهن را تند و تيز کند