میان پاهایت
هیچ دست مرا تصور کرده ای؟
فحل مست جوینده ای یابنده
لبخندی مِنّ و مِن کنان بر لبش
و جوش ماگمای درونش
450 کیلومتر بر ساعت با شیشه های باز
و بوسه ای بر لب صورتی پررنگ تو، من
و هوا را ابر بند آورده، صورتش کبود شده، باد میزند ما را
و چه شیرین شیرینی
لبخند ها و چانه ی تو