کفچه کفچه
سرخای آتش
بر کف دست به دهان می برم
که انسانم.
انسانیتم وا شویید
تا زاغکی گردم
مسخره ی کلاغان و
خنده زننده به انسانیت انسان
به تنهایی خواهم مرد
کناره ی جویی لذیذ
گربه های خاک گرفته را