آن پشت
باد ها در سرما تکرار
تکراری
و تق تق شیشه لای دندان پنجره
در خفای خیالی پارک
هم را می بوسیدند
و رفتند
تا من و نیمکت زرد
در چشمان هم
لبخند اناری را شطرنجی کنیم