آهان!
همینه.
بذار.
همه ساکت:

شمیم گرم تن تو
تو تو ی گلبرگچه های یخ زنده من

ااااه!
نع.
شاعرانه.
کس شعر.
اما شاید
این:

بوی عرق لای پستان هایت
مثل شاش شتر در صحرا سیرابم

خیلی...
کثیف شد.
حالم به هم خورد.
خوب
پس
آره

سیم سیم برق می گیردم که تو باشی
آفتاب می آید به پنجره
می کوبد با باران
که "کجاست؟"