مال شما.
من جایی نیست که قورباغه ها شب ها برایش بخوانند که باد نیست
من سپیدارم را وقتی باد بودم خواستم، نشد
حالا کلاغم
کلاغ برای صابون های که نیست دیگر سر حوض بود
زمانی هژده ساله ازدواج کردم با یک پرنده
اما دختر می گفتند فدیمی ها که رسید بیست
به حالش گریست باید
من گذشت خرم از پل ِ می خواهم آن نمی طرفش خواهم بود
برای آرامش حالا می دانم کسی فرق سرش مو ندارد
برای اعصاب ِ آدم باید برود با مادرش
پای قبر سیمانی مادر بزرگش گریه کند برای خودش
شاید کسی نداند چرا که می گویم من برای خودم چه زنبیل از حصیر می بافم تخم مرغ جمع کنم بعد دوشیدن گاوم در تاریکی پیش از صبح خواب آلوی همیشگی؟
واضح می گویم: به تخمم.
خواب خوش از گلوی من پایین نمی رون انگار باران بیرون مجبورم کرد با طوفان شریک دزد و عزیز قافله
من صدای ویولن بدیعی تویم میسوزد
من را آیا امیدی برای رستگاری امید می گفت نیست
آری امید می گفت نیست اما رستگاری یک بطری شامپاین 500 دلار، من عرق سگی هم نشد با این معده الکل سفید هم با آب می خورم خدا برکتت بدهد گندم
توی این کوچه ها برای خوابیدن زیاد تخت خواب هست از جوب کنار پستان گرفته تا لای پا تا میدان صد تومن
من خواب هایی می بینم گاهی هم
قدیم تر ها برای گربه ها خرده جگر هم می ریختم بخورند خودشان را به پایم بمالند حال کنم
اما آن پستان ها که اگر یادتان باشد اشک بریزم می گفتم که بیاید من لایشان هم جواب نمی دهد چون من سوالی برایم نمانده از بو ها با آنکه هنوز خیلی دوستشان دارم. شان
بروید
من دماغم درد می کند.