بی پیرایه پاچه ی هم را می گیریم
بی رنگ
و برای هم کونمان را نشان می دهیم و زندگی می کنیم
در خنده های مات ما، هم، زندگی نمی رسد به هم
نمی خورد کسی لب ما را
من!
تو خوابیده ای کنار کسی
من تداومم روی پستان هاش
ما هردومان برای اوییم
چون
پس کس شعر مگو