برای رویا هایم وقتی بچه تر بودم می خندم حالا. خنده ام به خودم نیست به همه چیز است.
همه چیزی که من در آن مثل یک نقطه ی کنده شده ام. یک نقطه که با مداد سوراخ شده. شاید زیر کاغذشان نرم بوده. یا نوک مدادشان تیز.