.comment-link {margin-left:.6em;}


بی وقفه
صدای من
روی تن
و تن های شان
همه گریان اند
سلام ای تلخابه
ای زوال مزمن مسموم
زبان من
نه چرا
زبان من
نه کدام
زبان من
نه کجا
زبان من
نه چگونه
زبان من
یستاده زیر درختی
به باران اسیدی
تمثال های مرمرین محو را

2 Comments:

  • دلم برای دستهای کوچکش تنگ شد
    و اینکه بصورت مزمنی کس خل بود
    دست خودم نبود
    گناهی نداشتم

    By Blogger 4040e, at 11/21/2005 10:28 AM  

  • و سخت است گاهی ساکت ماندن
    sorrowgalaxy.blogspot.com

    By Blogger Maryam, at 11/21/2005 3:18 PM  

Post a Comment

<< Home