شب ها حتی
یادم نمی آید
تختم خالی
چشمانت کابوس دلخواه
داری میخوانی
را اینها
من دارم
می نویسم شان
حالا
با لب هایت
چشمانم ببند
بخواب
خواب خوش کابوس می بینم
صبح
گوشم روی شکمت
بیدار می شوی

پستانت
نمی دانی یعنی چی
وقتی لبهایم را
دید
خواهد فهمید