زیاد مینویسم. به بقیه چیزها گه می زند. ولی نمی توانم. هیچکاریش هم نمی توانم بکنم. این مزخرفات را. همین الآن که ساز دهنی ایمان جلوی رویم است...
یا بیداد که دارم گوش می دم. یا این چیزا که دارم می نویسم.
قبلن ها نمی دانستم ساز دهنی را فوت کنی یک نت است، همان سوراخ را بمکی یک نت دیگر می شود. یا یک همچین چیز هایی.