از همه بدم می آید
به همه حسودیم می شود
هیچکس را آدم حساب نمی کنم
اینجوری شده ام
به همه شک دارم
همه دشمن اند
به سگی میمانم که کفش کسی که بهش یک تکه نان کپک زده ی خیس داده
می لیسد
هیچی نیستم
هیچی هم نیستم
می چرخم
گیج می خورم
از همه بهترم
برایم مهم است که چرا تحویلم نمی گیرند
آشفته ام
تضادم
همه ی اینها هستم
غیر اینها هم هستم
من
کی هستم؟